Kaplica p.w. św. Stanisława w Hnidawie.

[źródło: Antoni Worobiec "Dzieje parafii i kościoła p.w. Najśw. Serca Jezusa w Trościańcu Wielkim (1906-2006)". Zielona Góra 2006, wyd. Wspólnota Trościanieckich Rodaków w Kosieczynie gm. Zbąszynek. ISBN 83-912004-2-6]

Tak pisał śp. Antoni Worobiec:

KAPLICA p.w. św. STANISŁAWA w HNIDAWIE

H n i d a w a - wieś na płn. od Trościańca Wielkiego (2,5 km), położona na prawym brzegu jednego z dopływów Seretu, w okolicy łąkowo-leśnej, liczyła (1939) ok. 520 mieszkańsów, z czego 155 wyznania rzymsko-katolickiego, należała do poł. XIX w. do parafii w Sasowie, później do Załoziec, od r.1925 do parafii w Trościańcu Wielkim.

W r. 1926 ówczesny proboszcz trościanicki, ks. Stanisław Władyka zlecił inż. Architektowi Wawrzyńcowi Dayczakowi/Dajczakowi ( „Halaburda”) z Reniowa opracowanie projektu kaplicy w Hnidawie.
Godzi się tu podkreślić, że w latach 1920-1939 w budownictwie sakralnym Archidiecezji Lwowskiej dominowały projekty budowlane inżyniera Wawrzyńca Dayczaka. Pochodził z Reniowa koło Załoziec. Jako student Politechniki Lwowskiej odznaczał się wysoką świadomością obywatelską: był działaczem Towarzystwa Szkół Ludowych (TSL), w r. 1908 założył Drużyny Bartoszowe – jako pierwsze organizacje niepodległościowe młodzieży wiejskiej, walczył w obronie Lwowa (r. 1918).

Największe nasilenie jego prac projektowych przypada na lata międzywojenne. Dorobek w tej dziedzinie zamyka się liczbą 80 zrealizowanych kościołów, kaplic, dworów i kilku cerkwi. W rodzinnym Reniowie, zniszczonym działaniami wojennymi kościół odbudowano według projektu W. Dajczaka. Kolejne kaplice projektował dla swojej rodzinnej parafii załozieckiej, a więc: W r. 1928 kościół w Białogłowych, kaplice w Czystopadach, Ratyszczach i Seretcu, które w chwili wybuchu wojny były jeszcze w budowie. W parafii zborowskiej według typowego projektu W. Dayczaka wzniesiono kościół w Jarosławiach (1928): inwentatorzy sztuki określali go jako „utrzymany w stylu gotycko-nadwiślańskim”.
W latach 1936-1938 w budowie były kolejne kaplice Jarczowcach i Kudynowcach . Żadna z tych kaplic nie istnieje, bowiem wszystkich wiernych Kościoła rzymsko-katolickiego – jako osadników –władze sowieckie uznały za „wrogów ludu” i wszystkich wywieziono w nocy z 9 na 10 lutego r.1940 na Sybir.

Ich wszystkie zabudowania oraz nowowzniesione kaplice natychmiast rozebrano na materiał budowlany, place, podwórza, drogi zaorano.

Po tej dygresji wracamy do Hnidawy:
Kaplicę budowano w latach 1926-1927 przy dużym wsparciu materialnym polskich mieszkańców wsi: Dudków, Dzików, Rawickich, Olendrów i innych. Konsekracji kaplicy dokonał załoziecki proboszcz, ks. kanonik Gerard Rachalski na mocy postanowienia Kurii Metropolitalnej we Lwowie, z dnia 6.10.1926.
Kaplica murowana jednonawowa o wym. 15x10 m., do której przylega zakrystia
(3 x 3). Wyposażenie bardzo ubogie, ołtarz zastępczy tworzyła murowana mensa, nad nią zawieszono obraz M. B. Częstochowskiej, ambona z drewna miękkiego była dziełem miejscowego stolarza.