ZAŁOZIECCY KAPŁANI W XIX WIEKU

W niniejszym artykule zgromadziliśmy nazwiska XIX-wiecznych załozieckich księży wyznania rzymsko-katolickiego. Natrafiliśmy na nie w starych księgach kościelnych i dawnych gazetach. Lata ich pracy duszpasterskiej nie zawsze są kompletne. Jedynie takie, jakie udało się potwierdzić w naszych źródłach. Prawdopodobnie nie są tu wszyscy, bo niektóre roczniki starych ksiąg były niedostępne. Przy niektórych osobach z listy udało się dodać jakieś dodatkowe informacje. W przypadku sześciu proboszczów cennym źródłem była książeczka o Załoźcach, autorstwa zakonnika z Podkamienia, ojca Sadoka Barącza. Informacje o księżach wikariuszach zaczerpnęliśmy ze schematyzmów kościelnych, a także ze starych gazet.

Wymienieni tutaj księża są nie tylko związani z Załoźcami. Ale także z Trościańcem Wielkim, Milnem, Reniowem, Ratyszczami, Białogłowami itd. Z wszystkimi miejscowościami wchodzącymi wtedy w sklad parafii załozieckiej. Bo przez większość XIX wieku w wioskach tych nie było jeszcze polskich kościołów i cmentarzy. Więc nasi Przodkowie byli chrzczeni i brali śluby w kościele w Załoźcach. I tam też, na załozieckim cmentarzu parafialnym, znajdowali swoje ostatnie miejsce spoczynku. W wędrówce przez życie towarzyszyli im załozieccy kapłani.

Wspomnienia o nich już niestety odeszły, razem z naszymi Przodkami. Było wśród nich na pewno wielu ludzi wybitnych. Niestety, nawet nie mamy gdzie o tym przeczytać. Źródeł pisanych jak dotąd trafiło się niewiele. Na razie rysują się trzy duże postacie. Wybitni kaznodzieje, wykształceni ludzie, w swoich czasach bardzo zasłużeni dla Kościoła - księża Antoni Krechowiecki i Zenon Lubomęski. Oraz szczególnie zasłużony dla Załoziec - i na pewno dla naszych przodków z Trościańca, Milna, Reniowa czy innych wiosek - ksiądz Wenanty Pielecki. Za probostwa księdza Pieleckiego rozpoczęła się budowa polskich kaplic w wioskach Trościaniec Wielki i Milno. Powstawały także szkoły ludowe, prowadzono kursy rolnicze. Budziła się polska świadomość, powstrzymane zostało "ruszczenie się" polskich rodzin w wioskach z przewagą ludności rusińskiej (np. Białogłowy czy Ratyszcze). Wspólnym staraniem duchownych obu obrządków starano się wyrugować pijaństwo i podnieść kulturę materialną chłopów podzałozieckich wiosek. Walka z pijaństwem nie do końca się powiodła, ale pszczelarstwo, sadownictwo, nowe odmiany zwierząt hodowlanych przyjęły się na stałe. Nabyte na kursach rolniczych umiejętności były potem przekazywane z pokolenia na pokolenie, aż do II wojny światowej. Dla wielu rodzin (jak np. przodków piszącego te słowa - rodziny Dajczaków z Bzowicy) przyniosło to znaczne polepszenie bytu materialnego, przerwane przez I wojnę światową.

Niniejszy artykuł został uaktualniony w kwietniu 2021 roku.

---

PROBOSZCZOWIE:

A) Strzelecki Józef, zakonnik z Zakonu Pijarów i pro boszcz zaloziecki. Według źródła "Elenchus Sacerdotum in Archidiaecesi Leopoliensi Mortuorum. Ab Anno 1740" zmarł w roku 1793.


Podpis księdza Józefa Strzeleckiego
na dokumencie z 1791 roku.



(Załoźce. Skreślił Ks. Sadok Barącz. W Poznaniu. Czcionkami i w komisie W. Simona, 1889)

1) Świeżawski Antoni, "niegdyś zakonu OO. Pojarów, potém proboszcz w Załoźcach, pilnie popierał sprawy kościoła swego. Jest o nim wzmianka w aktach fundacyjnych, w r. 1794 i w r. 1801."

Według źródła "Elenchus Sacerdotum in Archidiaecesi Leopoliensi Mortuorum. Ab Anno 1740" ksiądz proboszcz Antoni Świeżawski zmarł w Załoźcach w 1802 roku.

2) Baranowski Michał, "urodzony 1769 r., na kapłana wyświęcony 1798 roku. Był kooperatorem w Brodach, proboszczem w Załoźcach, od r. 1806 aż do r. 1826."

Z załozieckich ksiąg kościelnych:
26 października 1817 ksiądz Michał Baranowski był ojcem chrzestnym przy chrzcie Teresy Senickiej, córki trościanieckiego ekonoma Stegana Senickiego i Agaty z domu Rehan. Matką chrzestną dziewczynki była Marianna Tańska, żona dyrektora fabryki z Biłki(?). Chrztu udzielał ks. Jan Raffacz, wikariusz rzymsko-katolicki w Załoźcach.

Według źródła "Elenchus Sacerdotum in Archidiaecesi Leopoliensi Mortuorum. Ab Anno 1740" ksiądz proboszcz Michał Baranowski zmarł 7 marca 1825 roku. W zachowanych rocznych kopiach załozieckiej księgi zgonów nie ma o tym żadnej wzmianki. Być może umarł i został pochowany poza Załoźcami?

3) Gorecki Mikołaj, "urodzony 1761 roku, wyświecony na kapłana r. 1786. Był proboszczem w Toporowie 1806 r. proboszczem w Busku oraz dziekanem 1817. Na proboszcza do Załoziec przybył 1827 roku. Umarł dnia 27 Czerwca 1830 roku. Po nim przez dwa lata był administratorem parafji Ks. Ignacy Ignatowicz."

W roku 1830, za księdza administratora Ignatowicza, do załozieckiej parafii rzymskokatolickiej należało 4.670 "dusz", czyli wiernych. Z tego 1.036 z samego miasteczka Załoźce i 3.634 z wchodzących w skład parafii wiosek.

4) Andrzejowski Maciej, "urodzony w roku 1800, wyświęcony na kapłana 1824 roku, przyszedł na proboszcza do Załoziec 1833 roku. Postać wspaniała, wyśmienitém zdrowiem obdarzona, każdemu imponowała. Głosem silnym a dźwięcznym sprawował usługi duchowne. Był téż dziekanem brodzkim. Człowiek niezmiernie przyjacielski, a mowny. Około roku 1848 przeniósł się na proboszcza do Buczacza, gdzie dosłużył się rangi assesora Kosystorskiego, tudzież honorowe mieszczaństwo tegoż miasta było mu nadane. Umarł tamże 26 grudnia 1879 r."

Podpis księdza Macieja Andrzejowskiego
na dokumencie z 1836 roku.

(kliknij żeby obejrzeć)



Z załozieckich ksiąg kościelnych:
16 lipca 1834 ksiądz proboszcz Maciej Andrzejowski był ojcem chrzestnym przy chrzcie Henryki Marii Soleckiej, córki trościanieckiego ekonoma Andrzeja Soleckiego i jego żony Agnieszki z domu Ładunik. Matką chrzestną dziewczynki była siostra Karolina Koluszanka, przełożona Sióstr Miłosierdzia w Załoźcach. Chrztu udzielał ks. Emanuel Swoboda, wikariusz rzymsko-katolicki w Załoźcach.

Według schematyzmów duchowieństwa lwowskiego, ksiądz Maciej Andrzejowski orzymał instytucję kanoniczną na probostwo w Buczaczu 24 marca 1847, a 25 września tegoż roku 1847 został mianowany wicedyrektorem tamtejszego gimnazjum.

5) Zieliński Wincenty a Paulo, "urodzony 1800 roku, wyświęcony na kapłana 1823 r. Był proboszczem w Bolechowie 1834 r., przybył na proboszcza do Załoziec 1849 r. Człowiek spokojny, zgodliwy, dbający o ozdobę kościoła, gdy z własnéj kieszeni kazał kościół pomalować. Prochu wprawdzie nie wynalazł, ale chodził zawsze prawą drogą. Nareszcie rozchorowawszy się, położył się na łoże śmiertelne. Ks. Arcybiskup Wierzchlejski podczas wizyty kanonicznéj w Czerwcu 1861 pocieszał go, z któréj atoli słabości już nie wyszedł, gdy dnia 2 Lipca 1864 roku przeniósł się do wieczności."

Podpis księdza Wincentego Zielińskiego
na dokumencie z 1853 roku.

(kliknij żeby obejrzeć)


Ojciec Sadok Barącz się pomylił. Ksiądz Wincenty Zieliński, proboszcz w Bolechowie, otrzymał instytucję kanoniczną na probostwo w Załoźcach w 1847 roku (z datą 28 września) a nie w 1849 roku. Najstarsze zapisy jego działalności duszpasterskiej w księgach załozieckich pochodzą z listopada 1847 roku.

Z załozieckich ksiąg kościelnych:
13 kwietnia 1852 ksiądz proboszcz Wincenty Zieliński był ojcem chrzestnym przy chrzcie Ignacji Karoliny Żukowskiej, córki trościanieckiego ekonoma Michała Żukowskiego i Franciszki z domu Błazowskiej. Matką chrzestną dziewczynki była siostra Rozalia Zielińska, przełożona instytutu Sióstr Miłosierdzia w Załoźcach. Chrztu udzielał ks. Andrzej Zieliński, wikariusz rzymsko-katolicki w Załoźcach.

Za czasów księdza Zielińskiego, 8 lipca 1857 były wystawione na licytację budynki należące do rzymsko-katolickiej wikarii w Załoźcach. Nie znamy powodów - być może za jakieś długi parafii?

(Gazeta Lwowska z 4 lipca 1857, Nr 150)

6) Pielecki Wenanty, "urodzony 1823 roku, wyświęcony na kapłana 1847 r., był proboszczem w Milatynie. Dnia 24 Października 1864 r. został proboszczem w Załoźcach. Gorliwie pełni obowiązki parafijalne, szeroko słynie z uprzejméj gościnności. Wskutek zasług swoich Konsystorz nadał mu odznakę kanoniczną. Niezmiernie uczynny, on jeden ze wszystkich księży załozieckich dostarczył mi wiele wiadomości do napisania téj monografiji, za co téż składam mu niniejszém wielkie "Bóg zapłać!"."

Podpis księdza Wenantego Pieleckiego
na dokumencie z 1865 roku.

(kliknij żeby obejrzeć)


Przyjął święcenia kapłańskie 28 sierpnia 1847 roku we Lwowie. Tuż po wyświęceniu, 9 września 1847, mianowany wikariuszem w Brzeżanach.

Ksiądz Wenanty Pielecki był społecznikiem. Angażował się w budowę szkół ludowych (i pełnił funkcję inspektora szkolnego). Z własnych pieniędzy co roku wypłacał dodatek do pensji nauczyciela w Załoźcach Starych - 10 złotych reńskich. Jak napisaliśmy wyżej, to właśnie za jego czasów rozpoczęła się budowa polskich kaplic w wioskach Trościaniec Wielki i Milno. Podobnie jak ks. Drozdowski z Olejowa, ks. Pielecki należał do miejscowych krzewicieli oświaty wśród ludu. Warto o tym pamiętać. Był także wielkim patriotą i aktywnie uczestniczył w różnych narodowych obchodach, wygłaszał tam mowy. Zmarł w Załoźcach na początku 1892 roku, w 69 roku życia. Nie znamy dokładniej daty. Natrafiliśmy jedynie na krótką wzmiankę we "Wiadomościach diecezjalnych" ("Gazeta Lwowska" z 27 stycznia 1892, Nr 20) o śmierci proboszcza Załoziec ks. Wenantego Pieleckiego (bez daty) i zamianowaniu przez kurię administratorem w Załoźcach miejscowego wikariusza, ks. Leonarda Moczarowskiego.

7) Krechowiecki Antoni, herbu Sas. Doktor teologii. Urodzony w 1838 roku w Kijowie, święcenia kapłańskie 1861 w Żytomierzu. Ze względu na swoje zdolności, w młodym wieku, tuż po wyświęceniu został mianowany profesorem seminarium w Żytomierzu. Po 1863 roku wyjechał za granicę. Doktoryzował się w Rzymie i pełnił tam funkcję wicerektora kolegium polskiego.

W roku 1868 przybył do Galicyi i tu najprzód na stanowisko kooperatora w Stanisławowie, a potem jako redaktor katolickiego organu Unia we Lwowie, dał się chlubnie poznać jako niezmiernie gorliwy a przytem gruntownie wykształcony kapłan. Jako kaznodzieja, obdarzony rzeczywiście niezwykłym darem wymowy, zjednywał sobie coraz większy rozgłos. Ś. p Arcybiskup Wierzchleyski, ceniąc niepospolite zdolności młodego kapłana, powołał go na stanowisko kaznodziei archikatedralnego, na którem to stanowisku ś. p. Antoni, porywając tłumy swą iście skargowską wymową, położył niespożyte zasługi. (...)
Gdy obejmował probostwo w Załoźcach już był chory. Ciężką, długoletnią pracą umysłową zwątlony organizm stracił siłę oporu; ostatnie lata były ciągłą męczarnią, ustawiczna walką, ze śmiercią. (Gazeta Lwowska. Rok 88. Nr. 102. Piątek, 6 Maja 1898)

Człowiek zakrojony na większą miarę, o bardzo wysokim talencie krasomówczym. Gdy mówił, słuchało go się bez oddechu, tak płynęła jego wymowa, jako rosa, gładko, spokojnie, a porywająco i dźwiękiem głosu i obrazowością stylu i głębokością myśli. Wydał wiele dzieł kaznodziejskich, zakrojonych raczej na bogate i długie rozprawy konferencyjne, niż kazania. Stanowią one bardzo bogaty materjał dla kaznodziei, zwłaszcza w Marjologji jego 2-tomowe dzieło: "Niepokalana Bogurodzica Marja w świetle Ewangelji i Ojców Kościoła". Nadto kazania pasyjne. (Ks. Henryk Haduch T. J.: Zasady wymowy ogólnej i kościelnej dla użytku duchowieństwa. Wydawnictwo Księży Jezuitów. Kraków 1927.)

Jak wspomniano w przytoczonych źródłach, ksiądz Antoni Krechowiecki w swoich czasach zasłynął jako świetny kaznodzieja. Powierzano mu mowy żałobne na pogrzebach wielkich postaci. Był także bratem pisarza i redaktora "Gazety Lwowskiej", Adama Krechowieckiego. Sam również napisał kilka książek i artykuły do prasy katolickiej. W Załoźcach osiadł pod koniec życia, gdy był już poważnie schorowany. Został mianowany proboszczem załozieckim w czerwcu 1892 i pełnił tą funkcję w latach 1892-1898. I tu też umarł 5 maja 1898. Pochowano go w pięknym miejscu które sam sobie wybrał, pod topolami. Opublikowaliśmy o nim osobny artykuł, tu jest link

Podpis księdza Antoniego Krechowieckiego
na dokumencie z 1893 roku.

(kliknij żeby obejrzeć)


Ksiądz proboszcz Antoni Krechowiecki
Fotografia z kroniki szkoły w Załoźcach
(kliknij żeby obejrzeć)


8) Jarosz Zygmunt. Urodzony w roku 1855, przyjął święcenia kapłańskie 1 sierpnia 1880 we Lwowie. 18 sierpnia 1880, jako nowowyświęcony kapłan, otrzymał nominację na kooperatora w Olesku (dekanat Brody). Przed rokiem 1884 przeniesiony do Czerniowiec. 20 kwietnia 1890 jako kooperator w Czerniowcach otrzymał instytucję kanoniczą na probostwo w Zastawnej (dekanat Czeniowce). 2 stycznia 1894 ostrzymał instytucję kanoniczną na probostwo w Ostrowie (dekanat Bełz).

Z artykułu prasowego (Wiadomości Kościelne w "Gazecie Lwowskiej" Nr 110 z 15 maja 1898) można się dowiedzieć, że konkurs na to stanowisko został rozpisany do końca czerwca 1898, a tymczasowym administratorem kuria zamianowała ks. Józefa Czarkowskiego. Jednak w księgach kościelnych pierwsza wzmianka o księdzu Zygmuncie Jaroszu jako proboszczu pojawia się dopiero w 1900 roku. Zmarł w Załoźcach 23 grudnia 1918 roku.

Podpis księdza Zygmunta Jarosza
na liście z 1910 roku.

(kliknij żeby obejrzeć)

---

WIKARIUSZE / KOOPERATORZY:

przed 1805 Ignacy Prosowski. Zmarł w Załoźcach w 1805 roku (Elenchus Sacerdotum in Archidiaecesi Leopoliensi Mortuorum. Ab Anno 1740.)

1816-1818 Raffacz Jan. Urodzony w roku 1786, święcenia kapłańskie 1814. W schematyzmach duchowieństwa na lata 1833 i 1841 figuruje jako proboszcz w Dunajowie i dziekan brzeżański. W roku 1845 był już dziekanem dunajowskim. Pod koniec życia był proboszczem w Kozłowie. Zmarł 17 października 1852 roku.

1821-1825 Błęczyński Michał. Urodzony w roku 1790, święcenia kapłańskie 1819. W roku 1832 był proboszczem w Busku. Na tej placówce duszpasterskiej pełnił posługę do śmierci. Zmarł 2 listopada 1838.

Podpis księdza Michała Błęczyńskiego
na dokumencie z 1825 roku.

(kliknij żeby obejrzeć)


1825-1827 Szałasowicz Jan / Sallasovits Jan. Urodzony w roku 1799, święcenia kapłańskie 1823. W roku 1832 był administratorem w Narajowie, dekanat Brzeżany, a później proboszczem tamże (odnotowany w schematyźmie duchowieństwa na rok 1841 jako proboszcz narajowski). Pod koniec życia, jako emerytowany proboszcz narajowski, w roku 1847 mieszkał w Kesmarkt. Zmarł 16 kwietnia 1852.

1827-1832 Ignatowicz Ignacy. Urodzony w roku 1798, święcenia kapłańskie 1825. W roku 1832 był administratorem w parafii Monasterzyska, dekanat Stanisławów. W roku 1840 był proboszczem w Rakowcu, dekanat Gródek. Na tej placówce duszpasterskiej pracował aż do śmierci. Zmarł 6 grudnia 1884 roku.

1832-1838 Swoboda Emanuel. Urodzony w roku 1804. Święcenia kapłańskie 1831. W roku 1840 był proboszczem w Stanisławczyku, dekanat Złoczów.

1838 Makowski Wawrzyniec. Urodzony w roku 1785, święcenia kapłańskie 1808. W roku 1832 był proboszczem w Baryszu, dekanat Stanisławów. W roku 1840 był kooperatorem w Cieszanowie, dekanat Lubaczów.

1838-1839 Kaczorowski Antoni. Urodzony w roku 1811, święcenia kapłańskie 1835. W roku 1840 był kooperatorem w parafii Koropiec, dekanat Stanisławów. Pod koniec życia był proboszczem w Tłumaczu. Zmarł 20 lipca 1866.

1839-1841 Waniek Ludwik. Urodzony w roku 1815. Święcenia kapłańskie 1838. Pod koniec życia był proboszczem w Petlikowcach (dekanat Czortków). Zmarł 5 lipca 1877.

1839-1847 Iskrzyński Aleksander. Urodzony w roku 1813. Święcenia kapłańskie 1839. 28 września 1847, w związku z instalacją kanoniczną nowego proboszcza w Załoźcach (Wincentego Zielińskiego) zwolniony z funkcji tymczasowego administratora i mianowany wikariuszem w parafii załozieckiej. Pod koniec życia był proboszczem w Jaryczowie (dekanat Lwów). Zmarł 20 sierpnia 1855.

1843 1843 Moechel Franciszek. Urodzony w roku 1805, święcenia kapłańskie 1836. W roku 1840 był kooperatorem w Sasowie (dekanat Złoczów).

1847-1849 Busch Walerian. Urodzony w roku 1825, przyjął święcenia kapłańskie w 1847 roku. 9 września 1847 jako były wikariusz w Stryju przeniesiony na wikariusza do Załoziec. W roku 1856 był wikariuszem w Kołomyi. 13 grudnia 1856 mianowany administratorem w Zabłotowie (dekanat Kołomyja). W roku 1866 był już dziekanem w Zabłotowie. 2 czerwca 1875 został uwolniony z obowiązków administratora parafii Zabłotów.

1849-1850 Żurawski Jan. Urodzony w roku 1823. Święcenia kapłańskie 1848. W roku 1855 był administratorem w Stanisławczyku (dekanat Złoczów). W lutym 1856 mianowany proboszczem tamże. W lipcu 1877 przeniósł się ze Stanisławczyka na probostwo do Jezierny. Jako proboszcz w Jeziernie zmarł 23 stycznia 1890.

1850-1852 Zieliński Andrzej. Urodzony w roku 1823, przyjął święcenia kapłańskie 28 sierpnia 1847 roku we Lwowie, razem z księdzem Wenantym Pieleckim, późniejszym proboszczem załozieckim. Tuż po wyświęceniu, 9 września 1847, mianowany wikariuszem w Tłustem (dekanat Jazłowiec). Bardzo szybko, bo już 16 października 1847, przeniesiony na wikariusza w Krzywczu (ten sam dekanat Jazłowiec). 17 sierpnia 1852 przeniesiony z Załoziec do Buska. W roku 1875 pracował we Lwowie jako katecheta w szkole Benedyktynów i Gimnazjum Franciszka Józefa. W maju 1875 otrzymał instalację kanoniczną na probostwo w Gródku Jagiellońskim. Przez wiele lat, aż do śmierci, był proboszczem w Gródku. Zmarł 14 października 1906.

1852 Wojtowicz Jan / Woytowicz Jan. Urodzony w roku 1824. Święcenia kapłańskie 1848. 3 listopada 1852 przeniesiony z Załoziec do Buszcza (dekanat Brzeżany). W roku 1856 był administratorem w Sokołowie (dekanat Stryj). W sierpniu 1856 mianowany wikariuszem w parafii Świętego Mikołaja we Lwowie. W roku 1860 był wikariuszem w parafii Świętego Mikołaja we Lwowie i katechetą w Szkole Elżbietańskiej.

Z załozieckich ksiąg kościelnych:
2 marca 1852 ksiądz Jan Woytowicz, wikariusz rzymskokatolicki w Załoźcach, był ojcem chrzestnym przy chrzcie Aleksandra Kazimierza Kamińskiego, syna trościanieckiego prywatnego oficjalisty Edwarda Kamińskiego i Karoliny z domu Pisar. Matką chrzestną chłopca była Eleonora Stawska, panna. Chrztu udzielał ks. Andrzej Zieliński, drugi wikariusz rzymsko-katolicki z Załoziec.

1852-1857 Tarczyński Feliks. Urodzony w roku 1825. Święcenia kapłańskie 1850. W roku 1852 był wikariuszem w Busku. 17 sierpnia 1852 przeniesiony do Załoziec. W roku 1861 był wikariuszem w parafii Świętego Antoniego we Lwowie. 14 sierpnia 1861 przeniesiony na do Magierowa (dekanat Żółkiew), gdzie został proboszczem. W maju 1880 otrzymał nominację na dziekana żółkiewskiego.

1853-1859 Krótki Eugeniusz, z konwentu oleskiego zakonu Kapucynów. Urodzony w roku 1822. Święcenia kapłańskie 1847. Nie jest jasny jego status w Załoźcach. Nie był wikariuszem załozieckim, lecz wiele razy pojawiał się w załozieckich księgach kościelnych.

1857-1861 Jaworski Michał. Urodzony w roku 1823. Święcenia kapłańskie 1850. 28 listopada 1861 otrzymał instytucję kanoniczną na probostwo w Budyłowie (dekanat Brzeżany). W roku 1876 był proboszczem w Swirzu, w styczniu 1876 mianowany dziekanem świrskim.

1859-1864 Czerwiński Józef. Urodzony w roku 1822, przyjął święcenia kapłańskie 28 sierpnia 1847 roku we Lwowie. Tuż po wyświęceniu, 9 września 1847, mianowany wikariuszem w Toporowie (dekanat Buczacz). W lipcu 1864 mianowany administratorem w Załoźcach, po śmierci księdza proboszcza Wincentego Zielińskiego. 27 października 1864 przeniesiony z Załoziec na administratora w Milatynie (dekanat Gliniany). 4 lipca 1865 przeniesiony z Milatyna na kapelana w Weissenbergu alias Biała Góra (dekanat Gródek). 1 grudnia 1874 otrzymał instację kanoniczą na probostwo w Potyliczu (dekanat Żółkiew). Pod koniec życia był emerytowanym proboszczem w Potyliczu. Zmarł 16 grudnia 1900 w Krakowie.

1862-1867 Flisowski Sebastian, z zakonu Dominikanów. Urodzony w roku 1809, święcenia kapłańskie 1838. W roku 1840 był kooperatorem w klasztorze w Podkamieniu (dekanat Brody). 22 czerwca 1861 mianowany wikariuszem w Podkamieniu. 9 stycznia 1862 mianowany wikariuszem w Załoźcach. W roku 1876 był wikariuszem ekspozytem w Krotoszynie (dekanat Szczerzec). 23 października 1876 mianowany administratorem w Dawidowie (dekanat Szczerzec). Zmarł 28 września 1884 roku.

1864-1866 Lubomęski Zenon herbu Pomian, ur. 1838, przyjął święcenia kapłańskie 23 sierpnia 1863 roku we Lwowie. Zaraz po wyświęceniu, w sierpniu 1863, mianowany kooperatorem w Cieszanowie (dekanat Lubaczów). We wrześniu 1864 przeniesiony z Cieszanowa do Załoziec. W czerwcu 1866 przeniesiony z Załoziec na stanowisko wikariusza przy parafii Świętego Mikołaja we Lwowie. W lutym 1880 był katechetą w seminarium pedagogicznym we Lwowie i został nominowany na katechetę w Gimnazjum Nr II we Lwowie. W maju 1880 mianowany kanonikiem we Lwowie. W marcu 1889 zamianowano go proboszczem w Bełzie. W roku 1904 był dziekanem miasta Lwowa i kanonikiem katedralnym, proboszczem kościoła metropolitalnego, asesorem diecezjalnego sądu matrymonialnego. Zmarł 24 listopada 1914.

Ksiądz Lubomęski pozostawił po sobie bardzo dobre wspomnienie w Bełzie, utrwalone w "Historji Zgromadzenia Sióstr Felicjanek". Choć poniższy fragment dotyczy późniejszego okresu jego życia, to jednak nie wzięło się to znikąd. Jego styl pracy, umiejętności, stosunek do ludzi - kształtowały się przez cały okres jego pracy kapłańskiej. Także, gdy jako młody ksiądz pełnił posługę duszpasterską wśród naszych przodków z Trościańca Wielkiego i innych miejscowości należących do parafii załozieckiej.

(Historja Zgromadzenia SS. Felicjanek na podstawie rękopisów. Część II. Kraków 1929. Nakładem Zgromadzenia SS. Felicjanek. Odbito w Drukarni Polskiej w Krakowie).

"Od 6-tej rano przesiadywał w konfesjonale; we wszystkich pracach kapłańskich brał czynny udział, nie dając się wyręczyć młodym kapłanom.
Zaprowadził w kościele parafjalnym przepiękne katechizacje, które sam miewał każdej niedzieli po południu z ambony. Mówił tak przystępnie i jasno, a przytem tak mądrze i interesująco, że każdy, zarówno prostaczek, jak i wykształcony, czerpał z nich dla siebie pokarm duchowny i słuchał ich z prawdziwą przyjemnością." (...)
"Tymczasem okazało się, że miejscowi księża nie mogą podołać katechizacji w bardzo rozległej parafji. Korzystali z tego księża ruscy, którzy niemal w każdej wiosce mieli swoje cerkwie, i ludek miejscowy, nie dość oświecony, na swój obrządek przeciągali. Ks. proboszcz chciał zapobiec takim wypadkom i, nie poprzestając na lekcjach religji udzielanych w szkołach wiejskich przez księży wikarych, poruczył również Siostrom pracę misyjną. Każdej niedzieli po sumie zajeżdżało kilka wozów przed szkołę i misjonarki nasze, każda z socjuszką zakonną lub świecką, wyjeżdżały do przeznaczonych wiosek, i tam w kościółku, jeśli się na miejscu znajdował, w szkole lub większej chacie, uczyły katechizmu, na który zbierali się licznie nietylko dzieci i młodzież, ale i starsi obojej płci."

Po sześciu latach proboszczowania w Bełzie został powołany do Lwowa na katedrę uniwersytecką.

1866-1867 Suski Adam. Urodzony w roku 1826. Święcenia kapłańskie 1850. W roku 1852 był kooperatorem w Swirzu. 17 marca 1852 przeniesiony do Janowa ad Lwów (dekanaty Gródek). W roku 1860 przebywał poza archidiecezją lwowską - w Przeworsku. 14 czerwca 1861 mianowany wikariuszem w Kozłowie (dekanat Brzeżany). 24 stycznia 1862 przeniesiony z Kozłowa do Jezierny. W roku 1863 znów przebywał poza macierzystą archidiecezją, rezydując w Przeworsku. W roku 1866 był wikariuszem w Łopatynie (dekanat Busk). W czerwcu 1866 przeniesiony z Łopatyna do Załoziec. Pod koniec życia był "deficjentem" - czyli z powodu złego stanu zdrowia nie pełnił już posługi kapłańskiej. W roku 1870 jako deficjent mieszkał w Leśniowie (dekanat Brody). Zmarł 23 kwietnia 1875.

1867-1877 Budzyński Ludwik, ur. ok. 1832, był wikariuszem w Płoskirowie, a następnie duszpasterzem w parafii Dunajowce w diecezji kamienieckiej (zabór rosyjski). Po powstaniu styczniowym w roku 1864 przybył do Galicji i osiadł w Załoźcach. Przywiózł ze sobą obraz Matki Boskiej z kaplicy w Dunajowcach, który własnoręcznie odrestaurował i umieścił w ołtarzu bocznym załozieckiego kościoła. W roku 1874 był wikariuszem w Tokach (dekanat Tarnopol). W sierpniu 1874 przeniesiony do Załoziec. Zmarł 9 grudnia 1877 w Załoźcach, w 45 roku życia. Pochowano go na cmentarzu załozieckim.

O księdzu Ludwiku Budzyńskim opublikowaliśmy osobny artykuł tu jest link.

1873-1874 Łukasik Andrzej, ur. 1841, święcenia kapłańskie 1871. W sierpniu 1874 przeniesiony z Załoziec na stanowisko pierwszego kooperatora w Kamionce Strumiłowej (dekanat Gliniany). W grudniu 1874 przeniesiony z Kamionki do Wyżnian (dekanat Gliniany). W lutym 1878 otrzymał instytucję kanoniczą na probostwo w Łukawcu (dekanat Lubaczów). Jako proboszcz w Łukawcu pełnił posługę do końca życia. Zmarł 4 kwietnia 1902.

1877-1878 Adamczyk Stanisław, ur. 1848, przyjął święcenia kapłańskie 30 czerwca 1876 we Lwowie. 20 sierpnia 1876 mianowany wikariuszem w Sasowie (dekanat Złoczów). W lutym 1878 przeniesiony z Załoziec na kooperatora do parafii Wyżniany (dekanat Gliniany). W czewcu 1878 mianowany administratorem w Wyżnianach. W roku 1890 był wikariuszem przy parafii Świętej Anny we Lwowie. 20 listopada 1890 otrzymał instalację kanoniczną na probostwo w Tłustem (dekanat Jazłowiec). W roku 1904 był proboszczem w Tłustem.

1878-1881 Kuźniarski Michał, ur. 1845, święcenia kapłańskie 1869. W roku 1874 był administratorem w Mostach Wielkich (dekanat Bełz). W marcu 1874 przeniesiony na stanowisko wikariusza w parafii Winniki (dekanat Lwów). We wrześniu 1874 mianowany administratorem w Sokolnikach (dekanat Lwów). W marcu 1875 przeniesiony z Sokolników na wikariusza do Sasowa (dekanat Złoczów). W czerwcu 1875 przeniesiony na tymczasowego administratora do parafii Ostrów (dekanat Bełz). W styczniu 1876 przeniesiony z Ostrowa na stanowisko wikariusza w Uhnowie (dekanat Bełz). W lutym 1878 przeniesiony z Uhnowa do Załoziec. 10 września 1881 przeniesiony z Załoziec do Chorostkowa (dekanat Czortków). 27 stycznia 1882 przeniesiony z Chorostkowa na administratora do parafii Żulin (dekanat Stryj). 22 sierpnia 1882 przeniesiony Żulina na administratora kapelanii Skole (dekanat Stryj). W roku 1884 był kooperatorem w Maryampolu (dekanat Buczacz), 14 lutego 1885 mianowany administratorem tamże. 29 listopada 1885 zwolniony z funkcji tymczasowego administratora w Maryampolu, po objęciu parafii przez nowego proboszcza. W roku 1886 był wikariuszem w Żydaczowie (dekanat Stryj). 19 maja 1886 przeniesiony z Żydaczowa do Magierowa (dekanat Żółkiew). W roku 1886 na trzy miesiące otrzymał urlop zdrowotny, dla podratowania zdrowia. W roku 1887 był czasowym deficjentem - czyli z powodu złego stanu zdrowia nie pełnił już posługi kapłańskiej. 8 sierpnia 1887 mianowany administratorem w Jabłonowie (dekanat Kołomyja). 4 października 1887 z powodu stanu zdrowia zwolniony ze służby kapłanskiej na czas nieokreślony. W grudniu 1887 czasowo zamieszkał w Warężu (dekanat Bełz) jako deficjent. 21 grudnia 1889 przeniesiony z Waręża na tymczasowego administratora parafii Uhrynów (dekanat Bełz). Pod koniec życia był "deficjentem". Przez kilka lat rezydował w Warężu, a później Unhowie. Zmarł w szpitalu Sióstr Miłosierdzia we Lwowie 18 czerwca 1900.

1881-1883 Jaworek Kazimierz, ur. 1856, przyjął święcenia kapłańskie 14 października 1880 we Lwowie. 23 października 1880, jako nowowyświęcony kapłan, otrzymał nominację na kooperatora w Trembowli. 10 września 1881 przeniesiony z Trembowli do Załoziec. W lipcu 1884 był tymczasowym administratorem w Pieniakach (dekanat Brody) i został przeniesiony na kooperatora do Dunajowa (dekanat Brzeżany). 15 grudnia 1884 przeniesiony z Dunajowa do Złoczowa. 8 sierpnia 1885 przeniesiony ze Złoczowa do Brzeżan. 12 marca 1889 przeniesiony z Brzeżan na wikariusza do Buczacza z miejscem zamieszkana w Słobódce. 3 grudnia 1890 otrzymał instytucję kanoniczną na probostwo w Podhorcach (dekanat Brody).29 listopada 1894 objął parafię Żółtańce (dekanat Żółkiew), gdzie pełnił posługę do śmierci. Zmarł 10 kwietnia 1897.

1882-1883 Krogulski August. ur. 1854, święcenia kapłańskie 1879. W roku 1880 był wikariuszem w Lipsku (dekanat Lubaczów). 8 czerwca 1880 przeniesiony do Tłustego (dekanat Jazłowiec). 4 grudnia 1880 przeniesiony z Tłustego do Chorostkowa (dekanat Czortków). 27 czerwca 1881 przeniesiony z Chorostkowa do Janowa (dekanat Trembowla). W sierpniu 1882 przeniesiony z Janowa do Załoziec.

1883-1884 Gliński Mikołaj, ur. 1856, przyjął święcenia kapłańskie 1 sierpnia 1880 we Lwowie. Jako nowowyświęcony kapłat 18 sierpnia 1880 mianowany kooperatorem w Uhnowie (dekanat Bełz). W roku 1883 przeniesiony do Załoziec. Pod koniec życia chorował na gruźlicę płuc. Zmarł w Załoźcach 26 kwietnia 1884 roku, w domu nr 41. Pochowany 28 kwietnia 1884 roku na załozieckim cmentarzu parafialnym. Zmarłego odprowadzał ksiądz Jan Stachów, dziekan brodzki.

1883-1884 Stecz Jan Karol, ur. 1860, przyjął święcenia kapłańskie 17 września 1882 we Lwowie. 10 października 1882 jako nowowyświęcony kapłan mianowany kooperatorem w Żydaczowie (dekanat Stryj). W roku 1883 przeniesiony na kooperatora do Załoziec. 25 lutego 1884 z powodu choroby został uwolniony od obowiązków w Załoźcach i przeniesiony na listę czasowych deficjentów. 16 lipca 1884, po odzyskaniu zdrowia, wyznaczony został na kooperatora w Sasowie (dekanat Złoczów). 3 lutego 1885 przeniesiony z Sasowa do Kozłowa (dekanat Brzeżany). 20 lipca 1885 przeniesiony z Kozłowa do Tłumacza (dekanat Stanisławów). 1 września 1889 przeniesiony z Tłumacza do Podhajec. 15 sierpnia 1890 mianowany wikariuszem ekspozytem w Zawalowie (dekanat Konkolniki). 12 grudnia 1893 przeniesiony z Zawałowa do parafii Rzyczki (dekanat Żółkiew). 23 sierpnia 1895 przeniesiony z Rzyczek do Stanisławowa. 17 sierpnia 1896 przeniesiony ze Stanisławowa na stanowisko wikariusza w Załoźcach (drugi raz). 19 maja 1897 przeniesiony z Załoziec do Przemyślan (dekanat Swirz). 4 lutego 1898 mianowany administratorem w Wiesenbergu (dekanat Żółkiew) W roku 1904 był proboszczem w Wiesenbergu. W schematyzmach Archidiecezji Lwowskiej na rok 1926, 1936 i 1939 jest wymieniony jako emerytowany proboszcz z Wiesenbergu i kapelan Sióstr Miłosierdzia w Kulczycach ad Budzanów (dekanat Czortków).

1884-1885 Sylwester Antoni, ur. 1855, przyjął święcenia kapłańskie 1 sierpnia 1880 we Lwowie. 18 sierpnia 1880, jako nowowyświęcony kapłan, otrzymał nominację na kooperatora w Baryszu (dekanat Buczacz). 24 sierpnia 1881 przeniesiony z Barysza do parafii Toki (dekanat Tarnopol). W roku 1883 był wikariuszem w Chorostkowie (dekanat Czortków). 8 maja 1884 przeniesiony do Załoziec. 8 sierpnia 1885 przeniesiony z Załoziec do Oleska (dekanat Brody). 16 kwietnia 1889 jako kooperator w Olesku otrzymał instytucję kanoniczą na probostwo w Mogielnicy (dekanat Trembowla). 9 stycznia 1895 mianowany proboszczem w Rodatyczu (dekanat Gródek). W roku 1924 był emerytowanym kapłanem rezydentem i kapelanem u Sióstr Niepokalanek w Jazłowcu. W schematyzmach Archidiecezji Lwowskiej na lata 1926 i 1936 jest wymieniony jako emerytowany proboszcz z Rodatycza, mieszkający w Kołomyi. Zmarł w Kołomyi 17 listopada 1937.

1884-1886 Kordecki Michał, ur. 1852, przyjął święcenia kapłańskie 17 września 1882 we Lwowie. W sierpniu 1882 jako nowowyświęcony kapłan otrzymał nominację na kooperatora w Jeziernie. W roku 1883 był wikariuszem w Brodach. 17 marca 1884 przeniesiony z Brodów do Załoziec. 25 marca 1886 przeniesiony z Załoziec do parafii Rosochowaciec (dekanat Trembowla). 10 października 1890 mianowany tymczasowym administratorem w Kamionce. 9 sierpnia 1886 przeniesiony z Rosochowaćca do Kozłowa (dekanat Brzeżany). 28 czerwca 1887 przeniesiony z Kozłowa do Kamionki Strumiłowej (dekanat Gliniany). W roku 1889 był administratorem w Uhnowie (dekanat Bełz). 2 kwietnia 1889 przeniesiony z Uhnowa do Kamionki Strumiłowej (dekanat Gliniany). W schematyzmach na lata 1905 i 1926 był proboszczem w Tarnorudzie (dekanat tarnopolski). W tej parafii pracował aż do śmierci. Zmarł 27 maja 1931.

1885-1889 Strzeszkowski Piotr, ur. 1862, przyjął święcenia kapłańskie 26 lipca 1885 we Lwowie. Jako nowowyświęcony kapłan 6 sierpnia 1885 otrzymał nominację na kooperatora w Załoźcach. 18 maja 1889 przeniesiony z Załoziec na ekspozyta do Ponikwy (dekanat Brody). 10 grudnia 1890 mianowany administratorem parafii Olejów. W latach 1891-1904 był proboszczem w Olejowie. W listopadzie 1905 został dziekanem złoczowskim i jednocześnie proboszczem w Gołogórach (dekanat Złoczów). W tym też okresie (dokładna data nie podana) ufundował sprowadzoną z Paryża rzeźbę Matki Boskiej Niepokalanej do kaplicy Sióstr Miłosierdzia. Przed rokiem 1925 otrzymał tytul honorowego kanonika i honorowego radcy kurii metropolitalnej we Lwowie. Na placówce duszpasterskiej w Gołogórach pełnił posługę do śmierci. Zmarł we Lwowie 19 października 1931 roku.

1886-1887 Płochocki Michał, ur. 1856, przyjął święcenia kapłańskie 2 sierpnia 1882 we Lwowie. W sierpniu 1882 jako nowowyświęcony kapłan otrzymał nominację na kooperatora w Trembowli. W roku 1883 był wikariuszem w Budzanowie (dekanat Czortków). 1 lutego 1884 przeniesiony z Budzanowa do Kozowy (dekanat Brzeżany). 4 grudnia 1885 przeniesiony z Kozowy do Jezierny. 30 marca 1886 przeniesiony z Jezierny do Załoziec. 14 listopada 1887 przeniesiony z Załoziec do Kozłowa (dekanat Brzeżany). W roku 1890 był katechetą w szkole dla chłopców im. Konarskiego we Lwowie. Pod koniec życia był proboszczem w Zubrzy (dekanat Lwów) i tam zmarł 19 maja 1902.

1887-1890 Trembecki Karol, ur. 1858, przyjął święcenia kapłańskie 2 sierpnia 1882 we Lwowie. W sierpniu 1882 jako nowowyświęcony kapłan otrzymał nominację na kooperatora w Kałuszu. 2 maja 1884 przeniesiony z Kałusza do Horodenki. 3 lutego 1885 przeniesiony z Horodenki do Barysza (dekanat Buczacz). 30 stycznia 1887 przeniesiony z Barysza do Kozłowa (dekanat Brzeżany). 14 listopada 1887 przeniesiony z Kozłowa do Załoziec. 13 października 1890 przeniesiony z Załoziec na tymczasowego administratora parafii Hałuszczyńce (dekanat Tarnopol). 24 października 1891 przeniesiony z Hałuszczyniec na kooperatora do Janowa ad Trembowla. W roku 1894 był wikariuszem w Gołogórach (dekanat Złoczów). 9 maja 1894 przeniesiony do Koropca (dekanat Buczacz). 14 marca 1895 przeniesiony z Koropca do Baworowa (dekanat Tarnopol). 17 sierpnia 1895 przeniesiony z Baworowa do Białegokamienia (dekanat Złoczów). 22 lutego 1896 przeniesiony z Białegokamienia do Swirza. 28 września 1896 przeniesiony ze Swirza do Wyżnian (dekanat Gliniany). 12 sierpnia 1898 przeniesiony z Wyżnian do Skałatu (dekanat Tarnopol). W roku 1904 był ekspozytem w Machlińcu (dekanat stryjski). Pod koniec życia był proboszczem w Łozowie (dekanat Tarnopol). Zmarł 5 maja 1924.

Wspomnienie o księdzu Karolu Trembeckim: (Głos Polski, Organ Związku Ludowo - Narodowego. Rok XXI. Nr. 18. Tarnopol, niedziela dnia 11 maja 1924).
Ks. Karol Trembecki, proboszcz w Łozowie pow. Tarnopol ur. w 1858 r. zmarł 5 maja b. r. po 48 latach kapłaństwa. Wysoka i prosta postać sędziwego kapłana o małej i suchej twarzy znana była dobrze w Tarnopolu, w którym spędził czasy inwazji ukraińskiej! Szczery i gorący Polak, nieugięty obrońca sztandaru narodowego, twardo stał na swym posterunku, ani na włos nie odstępując od jasnej linji narodowej. Jako taki był jednym z najgorliwszych członków stronnictwa Z. L. H. Cześć pamięci zacnego kapłana!

1889-1890 Jemioło Józef, ur. 1851, przyjął święcenia kapłańskie 29 lipca 1877 we Lwowie. Tuż po wyświęceniu, we wrześniu 1877, mianowany wikariuszem w Skale (dekanat Jazłowiec). 19 listopada 1880 przeniesiony ze Skały do Brzeżan. 31 sierpnia 1885 przeniesiony z Brzeżan do Brodów. 5 października 1885 mianowany tymczasowym administratorem w Brodach, funkcję tę pełnił do 18 maja 1887. 28 czerwca 1887 przeniesiony z Brodów na kooperatora do Kamionki Strumiłowej. 18 maja 1889 przeniesiony z Kamionki Strumiłowej do Załoziec. 26 września 1890 otrzymał instytucję kanoniczą na kapelanię w Narajowie (dekanat Brzeżany). Jako proboszcz w Narajowie zmarł 29 stycznia 1897.

1890-1891 Surmacz Paweł, ur. 1865, przyjął święcenia kapłańskie 20 lipca 1890 we Lwowie. Jako nowowyświęcony kapłan, 14 sierpnia 1890 mianowany kooperatorem w Załoźcach. W roku 1893 był wikariuszem w Pomorzanach (dekanat Złoczów). 30 lipca 1893 przeniesiony z Pomorzan do Tłustego (dekanat Jazłowiec). W sierpniu 1894 przeniesiony z Tłustego do Lubaczowa. 17 sierpnia 1896 przeniesiony z Lubaczowa do Janowa ad Trembowla. 27 listopada 1896 przeniesiony z Janowa do Bolechowa (dekanat Dolina). W roku 1904 był wikariuszem w Peczeniżynie (dekanat Kołomyja) i pracował jako ekspozyt w Zabojkach (dekanat Brzeżany). W sierpniu 1904 przeniesiony na placówkę duszpasterską do Kozłowa ad Zabojki. W roku 1924 był wikariuszem ekspozytem, a od roku 1925 proboszczem w miejscowości Meducha (dekanat Kąkolniki).

1891-1892 Iwańczyszak Adrzej, ur. 1866, przyjął święcenia kapłańskie 5 października 1890. Jako nowowyświecony kapłan, 13 października 1890 mianowany kooperatorem w Załoźcach. 4 sierpnia 1891 przeniesiony z Załoziec do Dunajowa (dekanat Brzeżany). 15 listopada 1895 przeniesiony do Magierowa (dekanat żółkiew). W roku 1904 był proboszczem w Warężu (dekanat Bełz). W roku 1924 był proboszczem w Łoszniowie (dekanat trembowelski). Na tej placówce duszpasterskiej pracował do śmierci. Zmarł 28 czerwca 1928.

1891-1892 Moczarowski Leonard, ur. 1864, święcenia kapłańskie 1888. W roku 1890 był kooperatorem w Śniatynie (dekanat Horodenka). 14 sierpnia 1890 przeniesiony ze Śniatynia do Gurahumory (dekanat Suczawa). 4 sierpnia 1891 przeniesiony z Gurahumory do Załoziec. W roku 1904 był proboszczem w Chomiakówce i dziekanem czortkowskim. Pełnił także funcję inspektora szkolnego w okręgu czortkowskim. W roku 1924 był kurialnym radcą konsystorskim, dziekanem gródeckim i proboszczem w Gródku Jagiellońskim.

Podpis księdza Leonarda Moczarowskiego
na dokumencie z 1892 roku.

(kliknij żeby obejrzeć)


1892-1893 Czerniatowicz Karol, ur. 1868, święcenia kapłańskie 1892. Tuż po wyświęceniu mianowany wikariuszem w Załoźcach. 2 stycznia 1894 przeniesiony z Załoziec do Zaleszczyków (dekanat Jazłowiec). 6 sierpnia 1894 przeniesiony z Zaleszczyków do Płazowa (dekanat Lubaczów). 17 września 1894 przeniesiony z Płazowa do Oleszyc (dekanat Lubaczów). 17 sierpnia 1895 przeniesiony z Oleszyc do Gródka. 12 sierpnia 1897 przeniesiony z Gródka do Żółkwi. 12 sierpnia 1898 przeniesiony z Żółkwi do Brodów. W roku 1904 był wikariuszem w Skale (dekanat jazłowiecki) i ekspozytem w Łosiaczu. W sierpniu 1904 przeniesiony na placówkę duszpasterską w Cieszanowie ad Łosiacz. W latach 1924 i 1925 przebywał poza diecezją (w Krakowie). Był katechetą w seminarium i mieszkał w klasztorze Paulinów. W schematyzmach Archidiecezji Lwowskiej na lata 1936 i 1939 jest wymieniony jako emerytowany katecheta szkół ludowych, mieszkający w Kołomyi.

1892-1894 Środoń Jan, ur. 1864, przyjął święcenia kapłańskie 12 lipca 1891 roku we Lwowie. Jako nowowyświęcony kapłan 4 sierpnia 1891 mianowany kooperatorem w Podkamieniu (dekanat Swirz). 6 sierpnia 1894 przeniesiony z Załoziec do Skały (dekanat Jazłowiec). 17 sierpnia 1896 przeniesiony ze skały na wikariusza rkspozyta do Wierzbicy (dekanat Bełz). W roku 1904 był proboszczem w Czernielowie Mazowieckim (dekanat Tarnopol). W roku 1924 był proboszczem w Jeziernie. W schematyzmach Archidiecezji Lwowskiej na lata 1926, 1936 i 1939 jest wymieniony jako emerytowany proboszcz z Jezierny, mieszkający we Lwowie. W ostatnim schematyzmie podano adres domowy - ul. Zbarazka 9.

1893-1894 Pelc Józef, wikariusz w Załoźcach i ekspozyt w Trościańcu Wielkim, ur. 1858, przyjął święcenia kapłańskie 27 lipca 1884. Jako nowowyświęcony kapłan, 18 sierpnia 1884 otrzymał nominację na wikariusza w Radautz (dekanat Czerwniowce). 4 października 1884 przeniesiony z Radautz do Brodów. W latach 1885-1887 był wikariuszem w Brodach. W latach 1889-1891 wikariusz w Sokalu (dekanat Bełz). Między marcem a wrześniem 1893 tymczasowy administrator w Wełdzirzu (dekanat Dolina), na miejsce księdza który zrezygnował i wyemigrował do Ameryki. 18 września 1893 mianowany wikariuszem w Załoźcach i ekspozytem w Trościańcu Wielkim.

Z dalszej kariery kościelnej księdza Józefa Pelca widać, że był on dobrym organizatorem i cieszył się zaufaniem kurii. Często mianowano go tymczasowym administratorem w dużych parafiach, gdzie czasowo pozostawalo nieobsadzone stanowisko proboszcza. W kwietniu 1895 mianowany tymczasowym administratorem w Niemirowie (dekanat Lubaczów). We wrześniu 1896 mianowany tymczasowym administratorem w Złotnikach (dekanat Złoczów). Między kwietniem a wrześniem 1897 tymczasowy administrator w Bełzie. Od listopada 1897 tymczasowy administrator w Podhajcach. Od sierpnia 1898 był ekspozytem, a potem długoletnim proboszczem w Peczeniżynie (dekanat Kołomyja). Ostatnia odnaleziona wzmianka o nim pochodzi z 1932 roku. W spisach duchowieństwa lwowskiego od roku 1934 już nie występuje.

Podpis księdza Józefa Pelca
na dokumencie z 1894 roku.

(kliknij żeby obejrzeć)


1894-1895 Bladowski Edward, ur. 1860, przyjął święcenia kapłańskie 25 lipca 1886 we Lwowie. Jako nowowyświęcony kapłan 9 sierpnia 1886 otrzymał nominację na kooperatora w Bolechowie (dekanat Dolina). 8 sierpnia 1887 przeniesiony z Bolechowa do Horodenki. 14 września 1889 mianowany tymczasowym administratorem parafii w Czernielicy (dekanat Horodenka). W roku 1890 był wikariuszem w Tłustem (dekanat Jazłowiec). 30 lipca 1893 przeniesiony z Tłustego do Podhajec (dekanat Konkolniki). 9 grudnia 1890 przeniesiony do Tartakowa (dekanat Bełz). 6 sierpnia 1894 przeniesiony z Tartakowa do Załoziec. 7 kwietnia 1895 przeniesiony z Załoziec do Brzeżan. 2 kwietnia 1896 przeniesiony z Brzeżan na tymczasowego administratora w Jagielnicy (dekanat Czortków). 27 lutego 1897 przeniesiony z Jagielnicy na administratora do Kaczanówki (dekanat Tarnopol). 28 lutego 1898 przeniesiony z Kaczanówki na stanowisko kapelana Sióstr Miłosierdzia w Czerwonogrodzie (dekanat Jazłowiec). W roku 1904 był już proboszczem w Horodence. Jako proboszcz w Horodence i tamtejszy dziekan zmarł 29 października 1925 roku.

1894-1898 Stasiński Stanisław ur. 1866, przyjął święcenia kapłańskie 23 lipca 1893 we Lwowie. 30 lipca 1893 jako nowowyświęcony kapłan, mianowany kooperatorem w parafii Prusy (dekanat Lwów). 2 stycznia 1894 przeniesiony z Prus do Załoziec. 9 maja 1898 przeniesiony z Załoziec do Łopatyna (dekanat Busk). w roku 1904 był proboszczem w Bursztynie (dekanat kąkolnicki). W roku 1925 był proboszczem w Bolechowie (dekanat Dolina). Od 1935 roku był administratorem parafii w Uhrynowie (dekanat bełzki). W roku 1938 był proboszczem w Uhrynowie.

1895-1896 Ruciński Jan, wikariusz w Załoźcach i ekspozyt w Trościańcu Wielkim. Urodzony w roku 1866, przyjął święcenia kapłańskie 12 lipca 1891 roku we Lwowie. Tuż po wyświęceniu mianowany wikariuszem w Budzanowie. W kwietniu 1895 przeniesiony z Budzanowa na ekspozyturę do Trościańca Wielkiego. W styczniu 1896 przeniesiony z Trościańca Wielkiego do Łopatyna (dekanat Busk). W czerwcu 1897 przeniesiony z Łopatyna na administratora do Witkowa Nowego (dekanat Busk). Od sierpnia 1898 był administratorem, a następnie proboszczem w Potyliczu (dekanat Żółkiew). Ostatnia odnaleziona wzmianka o nim w tej parafii pochodzi z 1917 roku. W spisach duchowieństwa lwowskiego od roku 1921 już nie występuje.

Podpis księdza Jana Rucińskiego
na dokumencie z 1895 roku.

(kliknij żeby obejrzeć)


1895-1896 Zawisza Józef, ur. 1863, przyjął święcenia kapłańskie 1892. W roku 1893 był wikariuszem w Bolechowie (dekanat Dolina). 12 grudnia 1893 przeniesiony z Bolechowa do Łopatyna (dekanat Busk). 18 lutego 1895 przeniesiony z Łopatyna do Sasowa (dekanat Złoczów). 17 sierpnia 1895 przeniesiony z Sasowa do Załoziec. 17 sierpnia 1896 przeniesiony z Załoziec do Brzozdowiec (dekanat Swirz). 27 września 1897 przeniesiony z Brzozdowiec na tymczasowego administratora do Chodorowa (dekanat Swirz). 5 lipca 1898 przeniesiony z Chodorowa na tymczasowego administratora do Zubrzy (dekanat Lwów). Przed rokiem 1902 był administratorem w Krzywczu (dekanat Jazłowiec). W lutym 1902 przeniesiony do Milna. Od sierpnia 1902 proboszcz w Podhorcach (dekanat Brody). Przed śmiercią był proboszczem w Szczurowicach (dekanat Brody). Zmarł 28 września 1920.

1896-1900 Kulczycki Mikołaj, wikariusz w Załoźcach i ekspozyt w Trościańcu Wielkim. Urodzony w roku 1863, święcenia kapłańskie w roku 1892. W roku 1893 był wikariuszem w Zółkwi. 2 lutego 1894 przeniesiony z Żółkwi do Lipska (dekanat Lubaczów). 9 grudnia tego samego roku 1894 przeniesiony z Lipska do Śniatynia (dekanat Horodenka). W sierpniu 1895 przeniesiony ze Śniatynia do Łopatyna (dekanat Busk). W lutym 1896 przeniesiony z Łopatyna jako ekspozyt do Trościańca Wielkiego. W maju 1900 przeniesiony z Trościańca na ekspozyturę do Uścieczka ad Czerwonogród (dekanat Jazłowiec). W lipcu 1903 przeniesiony z Uścieczka na stanowisko kooperatora w parafii św. Marcina we Lwowie. Od lipca 1905 był administratorem, a następnie proboszczem w parafii Tadanie (dekanat Gliniany). Ostatnia odnaleziona wzmianka o nim w tej parafii pochodzi z 1917 roku. W spisach duchowieństwa lwowskiego od roku 1921 już nie występuje.

1896-1897 Stecz Jan Karol - drugi raz w Załoźcach. Patrz biogram wyżej.

1897-1902 Zajączkowski Tytus wikariusz w Załoźcach i ekspozyt w Milnie, ur. 1872, przyjął święcenia kapłańskie 14 lipca 1895 roku we Lwowie. Jako nowowyświęcony kapłan 17 sierpnia 1895 mianowany kooperatorem w Przemyślanach (dekanat Swirz). 19 maja 1897 przeniesiony z Przemyślan do Załoziec. W kwietniu 1902 przeniesiony jako ekspozyt do Żabiniec (dekanat Czortków). W roku 1904 był wikariuszem w Bełzie

1898-1900 Czarkowski Józef, ur. 1864, przyjął święcenia kapłańskie 21 lipca 1889. Jako nowowyświęcony kapłan, 6 sierpnia 1889 mianowany kooperatorem w Tłustem (dekanat Jazłowiec). 14 sierpnia 1890 przeniesiony z Tłustego do Monasterzysk. 14 lutego 1895 przeniesiony z Monasterzysk do Doliny. W roku 1897 był wikariuszem w Bukaczowcach (dekanat Dolina). 12 sierpnia 1897 przeniesiony z Bukaczowiec do Liczkowiec (dekanat Czortków). Po śmierci ks. proboszcza Antoniego Krechowieckiego w maju 1898 mianowany przez kurię administratorem w Załoźcach. W roku 1904 był proboszczem w Bucniowie (dekanat Trembowla). W roku 1925 był proboszczem w Litiatynie (dekanat buczacki). Zmarł 9 marca 1928.

1900 Polniaszek Jakub, ur 1871, święcenia kapłańskie 1900. Jako nowowyświęcony kapłan otrzymał posadę kooperatora w Załoźcach. W roku 1904 był już wikariuszem w Olesku (dekanat Brody), w lutym 1905 przeniesiony z Oleska do Janowa. Pod koniec życia był proboszczem w Liczkowcach (dekanat Czortków). Zmarł 2 kwietnia 1932.

---

KAPELANI SIÓSTR MIŁOSIERDZIA:

1823-1827 Orłowski Tomasz. Zakonnik Jezuita i kapelan Sióstr Miłosierdzia. Urodzony około 1743 roku. Zmarł 31 marca 1827 roku w Załoźcach w wieku 84 lata. Pochowany 2 kwietnia 1827 roku. W księdze zgonów zapisany pod numerem domu 1. Zmarłego odprowadzał ksiądz wikariusz Jan Szałasowicz.

1852 Grocholski Antoni, ur 1795, święcenia kapłańskie 1824.

1860-1864 Bartl Liboriusz, ur 1796, święcenia kapłańskie 1824. Deficjent - czyli z powodu złego stanu zdrowia nie pełnił już normalnej posługi kapłańskiej. Rezydował w Załoźcach, jako kapelan przy szpitalu Sióstr Miłosierdzia. Zmarł 15 września 1864 roku w domu nr 380 w Załoźcach (szpitalu Sióstr Miłosierdzia). Pochowany 17 września 1864 na załozieckim cmentarzu parafialnym. Zmarłego odprowadzał ksiądz Józef Czerwiński, wikariusz i administrator w Załoźcach.

1868-1870 Smoleński Maciej Stanisław Kostka

O księdzu Smoleńskim nie mamy niestety dokładnych wiadomości. Prawdopodobnie pochodził z innej diecezji (nie lwowskiej). Jego działalność duszpasterska w Załoźcach przypadła na lata, dla ktorych nie dysponujemy jeszcze schematyzmami duchowieństwa. W listopadzie 1870 zakończył pracę kapelana w Załoźcach i opuścił teren archidiecezji lwowskiej. Być może wrócił do swojej macierzystej diecezji?

Ksiądz Smoleński w 1868 r. w Załoźcach napisał książkę "Cztery kościoły w Ziemi Dobrzyńskiej", opublikowaną w r. 1869 nakładem autora we Lwowie, w drukarni Zakładu Narodowego im. Ossolińskich. Czysty dochód z tej pracy przeznaczył na odnowienie kaplicy Opatrzności w Oborach. Prawdopodobnie to on pisał pod pseudonimem "M. S. wikariusz z Załoziec" ciekawe relacje do pisma katolickiego "Zwiastun Górnoszlązki", które publikowaliśmy na naszej stronie. .

1870-1881 Lubowicki Tomasz, ur 1830, święcenia kapłańskie 1854. Według schematyzmów duchowienstwa lwowskiego był kapłanem z diecezji lubelskiej, czego nie udało nam się na razie potwierdzić. Przed rokiem 1861 pracował na pewno w diecezji mohylewskiej. 21 lutego 1861 decyzją metropolity mohylewskiego został przeniesiony do diecezji wileńskiej, gdzie objął stanowisko kapelana w znanym z patriotyzmu klasztorze Sióstr Wizytek w Wilnie. W ramach represji po powstaniu styczniowym, na początku marca 1865 roku klasztor został zamknięty, a zakonnice deportowane za granicę. "Z powodu ich nastroju przeciwrządowego i wskutek zbierania się w ich klasztorze niewiast polskich, bezzwłocznie mają się przygotować do wyjazdu, władze przytem administracyjno policyjne zwrócą szczególną uwagę na przełożoną, która prowadziła korespondencję sekretną z zagranicą". 5 marca 1865 zamieszkujące w klasztorze 41 sióstr wizytek, 4 siostry karmelitanki bose, służąca klasztorna i ksiądz kapelan Tomasz Lubowicki, zostali przewiezieni koleją z Wilna do granicy pruskiej. Docelowo mieli jechać do Francji, do klasztoru wizytek w Reims, który zgodził się przyjąć polskie siostry zakonne.

Nie wiemy, czy ksiądz Lubowicki trafił najpierw do Francji, czy też przyjechał do Galicji prosto z Prus. W roku 1870 był wikariuszem w Budzanowie (dekanat Czortków). W listopadzie 1870 został kapelanem Sióstr Miłosierdzia w Załoźcach, na miejsce księdza Macieja Smoleńskiego. 22 kwietnia 1881 przeniesiony z Załoziec jako kooperator do Tłustego (dekanat Jazłowiec). 8 listopada 1881 otrzymał zgodę kanoniczną na przeniesienie się do diecezji krakowskiej. Pod koniec życia mieszkał w archidiecezji krakowskiej, gdzie był kapelanem Sióstr Wizytek. Zmarł 26 października 1893 roku.

1882-1917 Stanisław Matraś, ur. 1838 w Biłgoraju, święcenia kapłańskie 1860. Był wikariuszem w Krzeszowie nad Sanem. Brał aktywny udział w ruchu podziemnym i przygotowaniu powstania styczniowego. W lutym 1863 aresztowany przez Moskali i zesłany na Sybir, gdzie stracił zdrowie. W roku 1881 uwolniony z zesłania udał się do Galicji i od lipca 1881 zamieszkał w Milatynie (dekanat Gliniany). 16 września 1881 mianowany kapelanem u Sióstr Miłosierdzia w Załoźcach. Pod pseudonimem opublikował kilka książek ze swoich wspomnień z czasów przed powstaniem i syberyjskiego zesłania. Zmarł w Załoźcach 11 lutego 1917 r.

ksiądz kapelan Stanisław Matraś w młodości

ksiądz kapelan Stanisław Matraś około 1913 roku

O księdzu Stanisławie Matrasiu opublikowaliśmy na naszej stronie osobny artykuł, tu jest link

---

DODATEK - ZAŁOZIECKA SŁUŻBA KOŚCIELNA:

organiści (łac. "organarius")

1824-1831 Matuszewski Tomasz / Maduszewski Tomasz
1847 Michalewski Błażej
1873-1888 Stefanicki Jan

zakrystianie (łac. "sacristianus")

1821-1824 Wojciechowski Wincenty (oryg. "Woyciechowski")

kościelni (łac. "aeditius Ecc. r. l."):

1879-1882 Wojciechowski Ignacy
1886-1893 Wojciechowski Jan

---

WYKORZYSTANE ŹRÓDŁA:

- kopie stron ze starych ksiąg kościelnych parafii rzymskokatolickiej Załoźce z lat 1816-1900

- Załoźce. Skreślił Ks. Sadok Barącz. W Poznaniu. Czcionkami i w komisie W. Simona, 1889

- Schematismus Universi Cleri rit. lat. Archidioecesis Leopoliensis 1830. Rękopis.

- Catalogus universi venerabilis cleri saecularis et regularis Archidioecesis Leopoliensis rit. lat. pro Anno Domini MCMV. Exhibetur status Archidioecesis ad diem 1. Januarii 1905, quo schematismus typo mandatus extitit. Leopoli. Impressum in typographia catholica Josephi Chęciński. 1905.

- Schematyzm Kościoła Rzymsko-Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej z Mapą Diecezji i dodatkiem Spisu Polskich Parafji i Polskiego Duchowieństwa w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej. Opracował Zygmunt Adam Czernicki. Wydanie pierwsze (Stan z 1 stycznia 1925 r.). Kraków. Wydaniem i Nakładem Polskiego Instytutu Wydawniczego Z. A. Czernickiego Kraków.

- Schematismus Archidioecesis Leopoliensis ritus latini. MCMXXVI. Leopoli. Sumptibus Curiae Metropolitanae Ritus Latini 1926.

- Schematismus Archidioecesis Leopoliensis ritus latini. MCMXXXVI. Leopoli. Sumptibus Curiae Metropolitanae Ritus Latini 1936.

- Schematismus Archidioecesis Leopoliensis ritus latini. MCMXXXIX. Leopoli. Sumptibus Curiae Metropolitanae Ritus Latini 1939.

- Historja Zgromadzenia SS. Felicjanek na podstawie rękopisów. Część II. Kraków 1929. Nakładem Zgromadzenia SS. Felicjanek. Odbito w Drukarni Polskiej w Krakowie

- Bojownicy kapłani za sprawę Kościoła i Ojczyzny w latach 1861-1915. Materiały z urzędowych świadectw władz rosyjskich, archiwów konsystorskich, zakonnych i prywatnych. Opracował Paweł Kubicki, biskup. Część druga. Dawna Litwa i Bialoruś. Tom IV. Niszczenie przez rząd rosyjski katolickich kościołów, kaplic, klasztorów, dzwonnic, budynków kościelnych, zabieranie dzwonów, bibliotek, kielichów itd... Domówienie i zestawienia w tablicach. Nakładem autora. Sandomierz 1938.

- Gazeta Lwowska, numery czasopisma z różnych lat (i tam najczęściej rubryka: Wiadomości Kościelne).

---

Zasięg terytorialny parafii rzymskokatolickich Olejów i Załoźce. Kolor ciemnozielony - granice parafii Olejów od 1850 roku. Jasnozielono zaznaczono Perepelniki, które włączono do parafii olejowskiej dopiero w 1924 roku. Kolor różowy - granice parafii Załoźce w II połowie XIX wieku. W XX wieku jej obszar znacznie się zmniejszył - niektóre miejscowości odeszły do nowoutworzonych parafii Trościaniec Wielki, Milno, Obarzańce, Berezowica Mała. Zaznaczyliśmy te ubytki czerwonymi liniami.


(kliknij żeby powiększyć)