[źródło: "Kurjer Poznański" nr 248 z 27 października 1889. Zachowano oryginalną pisownię.]

Pogrzeb ś. p. Kazimierza hr. Wodzickiego.
Nader liczne grono krewnych, przyjaciół, posłów, sąsiadów i włościan zebrało się w dniu 23 b. m. w Olejowie, aby oddać cześć zwłokom zasłużonego męża.

O godzinie 11 przed południem nadjechali ze Lwowa osobnym pociągiem żałobni goście. Natychmiast po przybyciu gości rozpoczęły się obrzędy religijne. Gdy rozległ się śpiew ruskiego duchowieństwa: "Wicznaja pamiat", wtedy lud zebrany na dziedzińcu wybuchnął głośnym płaczem i jękiem żałosnym. Po kilku mszach odprawionych równocześnie, wstąpił na ambonę miejscowy proboszcz ksiądz Gątkiewicz i w ciepłych słowach żegnał zmarłego, a gdy podniósł jego dobroczynność, pieczołowitość około dobra ludu i miłość jego doń, czego dowodem, że w testamencie wyraził życzenie, aby zwłoki jego nie były pochowane w grobach familijnych, lecz na wiejskim cmentarzu - wtedy ze wszystkich stron świątyni Pańskiéj rozległ się powszechny płacz. Nad grobem przemówił prezes Koła polskiego poseł Apolinary Jaworski, żegnając zmarłego w imieniu swojem jako jego przyjaciel i uczeń, w imieniu powiatu, którego był chlubą i w imieniu kraju, którego był ozdobą.

W końcu nastąpiły egzekwie, a potém zamurowano grób, w którym spoczęły zwłoki jednego z najlepszych synów naszéj ziemi.

---

NEKROLOGI
(zachowano oryginalną pisownię)
"Kurjer Poznański" nr 245 z 24 października 1889

+ Kaźmirz Stanisław Michał hr. Wodzicki, właściciel dóbr, b. poseł na Sejm krajowy i do Rady państwa, znany niepospolity znawca i lubownik przyrody i niezrównany autor licznych monografii o ptakach, zmarł dnia 20 b. m. w Olejowie po długiej chorobie. K. hr. Wodzicki urodził się 26 września 1816 roku. W r. 1845 zaślubił Laurę hr. Broel-Plater, a owdowiawszy, poślubił w w 1858 r. Józefę hr. Dzieduszycką. Zmarły pozostawia z pierwszéj żony córkę Maryą, zaślubioną Mieczysławowi hr. Borkowskiemu, Karolinę, zaślubioną Stanisławowi Garapichowi, Laurę, zaślubioną Michałowi Garapichowi, i syna Piotra. Z drugiej zaś żony sześcioro dzieci, między któremi Antoniego, ożenionego z hr. Wodzicką, córką Alfreda z Wołynia. - Cześć pamięci zacnego obywatela!

"Dziennik Poznański" nr 245 z 24 października 1889

Kaźmierz Stanisław Michał hr. Wodzicki, właściciel dóbr, były poseł na sejm galicyjski i do rady państwa, umarł dnia 20 b. m. w Olejowie po długiéj chorobie. Znakomity, rozumny, prawy i gorąco miłujący ojczyznę był to obywatel, niepospolity znawca i lubownik przyrody i niezrównany autor licznych monografii o ptakach, owych pereł literatury polskiéj. Ze śmiercią hr. Wodzickiego schodzi znowu niestety z widowni szlachetna, oryginalna, a bardzo charakterystyczna typowa postać ziemianina polskiego, który z przywiązaniem do ojczystéj roli, chęcią służenia zawsze krajowi czynem i radą, łączył w sobie wszechstronne europejskie wykształcenie i głęboką wiedzę. Kaźmierz hrabia Wodzicki urodził się 26 września 1816 roku. Cześć jego pamięci.

---

OD ADMINISTRATORÓW STRONY "OLEJÓW NA PODOLU"
Grobowiec hrabiego Kazimierza Wodzickiego do II wojny światowej stał na olejowskim cmentarzu. Mieliśmy informację, że został zbezczeszczony i zniszczony, ale jeszcze wymaga to potwierdzenia u starszych Olejowian. Może uda się zdobyć więcej informacji o nim - jak wyglądał, w której części cmentarza się mieścił, co się z nim potem stało? Z powyższego opisu pogrzebu dowiadujemy się tylko, że był murowany. Będziemy wypytywać nasze olejowskie kontakty - ale trochę to potrwa, z żadną z tych osób nie mamy bezpośredniego kontaktu. Gdyby ktoś mógł pomóc takimi informacjami, bardzo prosimy o wpisanie ich w komentarzu lub liście do administratorów. Zależy nam zwłaszcza na lokalizacji, w której części cmentarza go szukać. Olejów jest teraz częściej odwiedzany przez gości z Polski, jeśli cokolwiek z tego grobowca zostało, może dałoby się to sfotografować na pamiątkę.